Look! I can Walk…uh, Talk Again!

Ik mag weer praten. Sinds maandag. In deze blog zal ik een aantal fysieke ’toestanden’ beschrijven. Ook wil ik graag tips meegeven.

Na 6 dagen stilte, mogen de stembanden weer bewegen. Ze hebben de rust gekregen die nodig is na de operatie. Het wondje in de stemband is dezelfde dag alweer dicht, maar aangedaan weefsel heeft natuurlijk rust nodig om te herstellen en mag niet geirriteerd raken. Tot ongeveer 2 dagen na de operatie had ik dik slijm in mijn keel. Het slijm biedt bescherming voor het wondje. Prachtig hoe het lichaam reageert.

Al gelijk na het wakker worden uit de narcose wilde ik het slijm weg kuchen. Gelukkig had ik de ‘regels’ voor na de operatie met extra ‘save’ op mijn harde schijf geplaatst en kon ik deze neiging onderdrukken. Ik wiebelde wat met de spieren in de keel om het slijm los te krijgen. Het voelt als een laryngitis, keelontsteking. Veel drinken dus en krachtig slikken. Dat mag. Uit de vorige narcose, van de kijkoperatie van januari, werd ik pratend wakker. Dat was toen niet verboden., want er was alleen gekeken. Ik bleef maar zeggen, hoe blij ik was dat het voorbij was. Na deze narcose wilde ik echt niet praten. Dat baarde mij natuurlijk wel zorgen, want wat als ik weer zo ‘drama-queen-wise’ wakker zou worden?

In de voorbereidingskamer voor de OK heb ik dit aangegeven en er zou mij iets extra’s worden gegeven, zodat ik wat rustiger zou wakker worden. Nou, het eerste wat ik weer wilde doen was praten. Ben ik klaar? Is het voorbij? Iemand legde zijn hand op mijn schouder en zei, voordat ik mijn eerste lettergreep kon uitbrengen, Niet praten!  Gelukt!

Pijn na de ingreep

Na de ingreep voelde het alsof ik laryngitis had.  Voordat de operatie plaatsvindt (je bent dan wel al onder narcose) wordt er een buis geplaatst via je mond tot in je keel. Je hoofd wordt naar achteren gelegd en de kaak wordt in een klem gezet. Zo kan de buis in een rechte lijn naar binnen gebracht worden. Via deze buis wordt er geopereerd. De lange instrumentjes van de chirurg worden via de buis naar binnen gebracht tot aan de stembanden om daar de ingreep uit te voeren. Ik heb het idee, dat het vooral de buis was die de irritatie gaf en niet het wondje in de stemband zelf. Toen ik in de avond mijn tanden poetste ontdekte ik een nieuw wereldgebergte. Wat hadden ze met mijn tong gedaan? Onder aan mijn tong zat iets dat leek op een groot gezwel. Later hoorde ik van een vriendin, dat de tong met een soort knijper opzij wordt gelegd. Niet vergeten te vragen aan de arts of ze daar nog een charmante opname van hebben. Zo ja, dan beloof ik bij deze, dat ik die foto nog eens zal plaatsen.

Stemhygiëne na operatie

In de eerste periode na een stembandoperatie zijn er een aantal richtlijnen. Een aantal zijn: Niet praten, hoesten of kuchen. Veel water drinken. Niet sporten. Voorzichtig met gekruid eten. Niet iedere arts of ziekenhuis heeft dezelfde richtlijnen. Op Amerikaanse sites kwam ik uitgebreidere informatie tegen. Een advies is om niet in aanraking te komen met giftige dampen. Denk aan schoonmaakmiddelen en verf. Deze dampen kunnen ervoor zorgen, dat je gaat hoesten.

Een paar uur na de operatie was ik weer thuis en had Manlief van mij het optimistische idee om even het buitenraam van een nieuw likje te voorzien. Terwijl ik al dat slijm in mijn keel volgens de regels zat weg te slikken en continue water zat te drinken om de stembanden vochtig te houden en niet te prikkelen door uitdroging, opent Manlief een aantal verfblikken op een paar meter afstand. Binnen een paar seconden drongen de dampen mijn neusgat binnen en begon ik driftig te zwaaien. Wat? Wat is er? Ik mocht natuurlijk niet praten, dus al schrijvende moest ik hem ervan overtuigen die spullen onmiddellijk mee naar buiten te nemen. Dag 1. Nog 5 te gaan…

Maagzuur

Al een tijdje voor de operatie kreeg ik last van maagzuur. Niet veel, maar maagzuur staat erom bekend, dat het de slokdarm en de stembanden kan aantasten. Na een langere periode van maagzuur kan je slokdarm ontstoken raken. Maagzuur dat de stembanden bereikt kan ervoor zorgen dat de stembanden geirriteerd raken. Ik kreeg er toch wel last van en wilde geen risico nemen. Er werden medicijnen voor me uitgeschreven. Maar, wat kon ikzelf doen? Lang leve internet! Ik ben gaan zoeken en heb onmiddellijk mijn voeding veranderd. Ik eet al gezond en ben me zeer bewust van voeding en weet er ook aardig wat van af, maar hier vond ik toch weer een paar leuke tips, die mij aanscherpten of die ik vergeten was.

3 maaltijden per dag. Volle granen. Geen vet. Geen suiker. Een half uur voor de maaltijd drinken en dan weer ruim een uur na de maaltijd.. Gember (thee) (er bestaan ook gembercapsules. Ook zeer bruikbaar voor misselijkheid tijdens de zwangerschap, maar dat is weer een ander onderwerp). Kamille (thee). Venkel (thee). Anijs (thee). Tussendoor, als het zuur opkomt, een handje havermout. In de avond niets meer eten.. Kortom, gezond en puur en niets teveel. Ikzelf heb alle tips toegepast. Ik heb alleen geen venkel en anijs gebruikt. Een fantastische start van de dag is een bakje pure kwark met pompoenpitten, zonnebloempitten, lijnzaad, lepeltje honing en fruit. Deze ingrediënten zorgen ervoor dat de darmen optimaal werken, er een heel goede ‘doorstroming’ is en het voedsel niet terug omhoog borrelt.. Al gelijk na de eerste maaltijd voelde ik verschil. Ook de gemberthee had bij mij direct effect.. Als lunch at ik brood met zonnebloempitten en een beetje zelfgemaakte pesto. In de avond at ik volkoren spaghetti of zilvervliesrijst. Beiden met groenten. . Het medicijndoosje is dicht gebleven en heb ik teruggebracht naar de apotheek.

Tot de volgende blog!

Esther