ZZZ’en als ZZP’er

Ja hoor, het onderwerp dient zich weer aan. Ik ben ziek thuis, geveild door een griep en keelontsteking. Ik ken dit liedje. Weer loop ik tegen de nadelen op van het Ziek Zijn als Zelfstandige. Ziek zijn is altijd nadelig, maar wat houdt dat in voor de Zelfstandigen onder ons?

Het begon afgelopen donderdag. Ik voelde me niet fit. Op vrijdag zou ik een show moeten zingen en spelen, dus op donderdag heb ik mijn privéleerlingen afgemeld. Een dag privéleerlingen levert meer op dan een optreden. Daar gaat het al mis. Voor een optreden zitten minstens zoveel daguren. Maar, het niet kunnen laten doorgaan van een show is heel vervelend. Je voelt je heel bezwaard en er zijn, in dit geval, 6 andere personen die dan geen inkomsten hebben. Dn heb ik het over mijn collega zangeres, de band en het impresariaat. En voor de betreffende speelplek, in dit geval een theater, is het ook heel erg vervelend. Er is publiek dat een kaartje heeft gereserveerd, er is personeel ingeroosterd etc. En dan heb je geen act! Hoe naar is het, na alle voorbereidingen, om je collega’s hun inkomen te moeten ontnemen? Heel erg naar. En hier kom je in een vaag gebied. Want, wie gaat wie betalen in dit soort situaties? Niemand dus. Er zijn geen regelingen  en geen overeenkomsten. Dat heeft natuurlijk ook zijn voordelen, want je zou ook kunnen zeggen, dat ik bij cancelen dan diegene zou moeten zijn die iedereen zijn vergoeding betaalt. Maar, dat is onmogelijk. Dat is gelukkig nog nooit geeist. Een speellocatie weet op het laatste moment wel een vervangende act te regelen. Het kan natuurlijk wel een probleem zijn voor het publiek dat een kaartje heeft gekocht voor jou.

En voor de zoveelste keer heb ik vanochtend op het net zitten zoeken naar mogelijkheden om mijzelf in te dekken bij ziekte. Dat gaat ook niet. Er bestaan mogelijkheden. Het meest geschikte zou, in mijn geval als kleine zelfstandige, het Broodfonds kunnen zijn. Je kunt je aansluiten bij een bestaand Broodfonds of je richt er zelf een op met bevriende ondernemers. Hier een korte uitleg wat het Broodfonds inhoudt: ‘Je spaart elke maand 33 tot 100 euro op je eigen broodfondsrekening. Dat geld blijft van jou. Wordt iemand in je broodfonds ziek, dan krijgt zij of hij kleine netto schenkingen van alle anderen. Een tijdelijk inkomen om van te leven, voor maximaal twee jaar.’ Het klinkt ideaal. Ik vind het een prachtig initiatief. Je zorgt voor elkaar in goed vertrouwen. Het probleem is, dat bij alle instanties en organisaties  je pas na een bepaalde tijd krijgt uitgekeerd. Maar, een griep duurt meestal geen maand. Het gaat juist om de kortere termijnen. Ja, met een langere termijn zou het ook fijn zijn, maar dat komt veel minder vaak voor. De verzekeringen zijn te duur. Want, wie zegt dat je ooit langer dan een maand niet kunt werken? En, dan betaal je dus altijd een premie voor iets wat misschien nooit gaat gebeuren. Ik pleit voor  de kortere termijnen. Soms is het noodzakelijk om je voor een dag of een paar dagen of twee weken af te melden. Maar ja, dan heb je geen inkomen, want er is geen instantie die jou dan geld uitkeert. Ook niet als je verzekerd bent. Het is gewoon inkomensverlies. Je zou je tarieven eens zodanig onder de loep kunnen nemen om te kijken of jij jezelf wel verzekert tegen ziekte. Dat zou hoogstwaarschijnlijk (tenminste in mijn sector) betekenen, dat je uurtarief veel te laag is. Die procenten voor je Ziektewet- of Arbeidsongeschiktheidsuren zitten er waarschijnlijk helemaal niet in. Dan nog maar te spreken van je Pensioen. Maar het flink opschroeven van mijn tarief zou weleens een ander nadeel met zich mee kunnen brengen. Het is een lastig ding.

Tegenwoordig ben je als zelfstandige vrouw weer verplicht verzekerd, via je verplichte loonheffing Sociale verzekeringen, voor een zwangerschapsuitkering. Bij mijn eerste zwangerschapsverlof kreeg ik een uitkering. Niet hoog, maar ik was blij als een kind. Bij mijn tweede verlof kreeg ik ineens niets. Hoera voor de zelfstandigheid en emancipatie van de Nederlandse vrouw. Blijkbaar betaalde ik daar geen verzekeringspremie meer voor. Dat was afgeschaft. Bij mijn derde verlof kreeg ik het ineens weer wel.  Ik was er blijkbaar weer verplicht voor verzekerd. Dit zijn dus verplichte verzekeringspremies opgelegd door de staat. Die gaan gewoon mee in je premieafdracht Sociale Verzekeringen. Best lekker.

Ik pleit voor een verplichte premieafdracht voor Ziektewet- en Arbeidsongeschiktheidsuren voor ZZP’ers. Inkomensafhankelijk. Dat zou namelijk nooit zoveel zijn als een verzekeringspremie per maand afgesloten bij een instantie. En zo zorg je dan voor elkaar. Kijk, zo zou jouw werkgever dat moeten doen als jij in dienst zou zijn.  Alleen, als zelfstandige ben je niet in dienst, maar zou het wel heel fijn zijn als je ook maar een aantal procenten van jouw brutoloon zou hoeven te betalen. Net als in andere zaken je ook voor elkaar zorgt terwijl jijzelf misschien wel geen aanspraak maakt op hetgeen waar je wel aan meebetaalt.  Bijvoorbeeld, jij betaalt wegenbelasting, net zoveel als een ander, terwijl je een  of twee dagen  per week in de auto zit. Snap je? Of, de een krijgt kinderen en een zwangerschapsverlofuitkering en de ander niet. Even kort door de bocht om duidelijk te maken wat ik bedoel. Als iemand hier een heel goed aanvullend idee bij heeft, laat het weten!

Ik heb wel weer genoeg gedaan voor vandaag. Oh ja, ik moet de stemwijzer nog invullen vandaag. Kijken wie de beste partij is voor mij als kleine zelfstandige…

Esther