The Cyste Has Left The Building

De operatie is gedaan. Dit is het eerste bericht over ‘de cyste in de linkerstemband’.

Als zangeres heb ik besloten mijn ervaring met dit stemprobleem en ook mijn zoektocht binnen dit probleem op te schrijven. De afgelopen maanden heb ik nauwelijks iets tot niets kunnen vinden hierover op het Nederlandse web en misschien is er wel iemand, die net als ik was, op zoek naar beschreven ervaringen.

Goed, er zat dus een cyste in mijn linkerstemband. Deze werd middels een kijkoperatie, in januari 2014, ontdekt door Dr. Franken. Kno-arts in Het Diaconessenhuis te Voorburg. Eerst een kleine geschiedenis.

Aan het einde van de zomer van 2012 (klinkt een beetje als ‘Summer of ’69’, Bryan Adams), kreeg ik de zoveelste keelontsteking. Je bent zelfstandig ondernemer, dus je werkt door… Ik had beter moeten weten. En eigenlijk wist ik dat ook. Er was een oedeem ontstaan. Op welke stemband weet ik niet meer. Rust werd aanbevolen. ‘Maar, ik stop niet met werken!’ was het eerste dat ik zei tegen de arts. De rust die ik wel nam bestond uit niet-zingen tijdens de lessen en ook op andere momenten vermeed ik overbelasting.Het oedeem was bij de volgende check verdwenen. Toch kreeg ik mijn stem niet meer daar waar ik hem wilde hebben. In november 2012 liet ik de stem weer checken en nu met een camera via de neus om te zien hoe mijn stembanden functioneerden tijdens het zingen. Weer zagen ze er mooi uit, maar ik was niet tevreden. Er ging iets niet helemaal goed. Niet zoals het zou kunnen. Ik heb wel opgetreden in de maanden november en december en heb flink hoog gezongen. Mijn stem was wel in staat om zich te laten trainen.

Helaas bleef ik maar ziek. Griepgevoel en ontstekingen aan de lopende band. In februari 2013 liet ik mijn bloed testen en daaruit kwam, dat mijn witte bloedlichaampjes onder het minimum scoorden. Dat verklaarde een heleboel. De witte bloedlichaampjes zorgen voor weerstand. De internist testte mij door (waarschijnlijk op een paar ernstige ziekten), maar daar kwam gelukkig niets uit. ‘U kunt naar huis. Het zal wel bij u horen’. Natuurlijk niet. Ik was 37. Ik ging gewoon verder, maar kan me niet heugen dat ik een repetitie of optreden fit was en helder kon klinken. Wat in november nog goed ging, ging in het nieuwe jaar weer mis.

Tegen de zomer van 2013 kreeg ik weer stemproblemen. Het voelde niet goed, niet vrij, en rond augustus klonk ik als iemand die 30 jaar in een grot had geleefd en nooit meer een ziel had gesproken. Zodra ik hoger en harder ging zingen klonk ik erg Rock & Roll. Maar mijn leven heeft weinig R&R gehalte. Ik heb drie jonge kinderen, kom weinig in de kroeg en drink veel kruidenthee.

In september besloot ik naar Dr. Franken te gaan, Kno-arts in Het Diaconessenhuis. Er zat een verdikking op de rechterstemband. Die zou vermoedelijk, zo hij zei, met een paar logopediesessies verdwenen kunnen zijn. Ik bedankte hem voor het vertrouwen, maar ik geloofde het niet. Er was meer aan de hand, voelde ik. De logopediesessies bestonden uit praten over het probleem, het drukke leven en ik kreeg geleerd hoe ik zelf mijn keel kon masseren om spanning te verminderen.

In november 2013 heb ik een week stemrust gehouden om te zien of dat resultaat zou opleveren. Bij de volgende check was de verdikking op de rechterstemband verdwenen, maar werd er een ‘massa’ zichtbaar op de linker. De rechterstemband was dus reactief geweest op de linker. Om te kunnen bepalen wat die ‘massa’ veroorzaakte besloten we tot een kijkoperatie in januari 2014. Een kijkoperatie gaat onder gehele narcose. Wat er zat leek veel op een cyste. Dr. Franken zei mij, dat hij de cyste kon weghalen. Er wordt een snede in de stemband gemaakt, die wordt opgevuld met water en de cyste kan dan verwijderd worden. Toch, hij wilde dat ik het even liet bezinken en mezelf de vraag moest stellen of ik met deze stem kon functioneren zoals ik dat wilde. Kon ik hiermee werken? Ik besloot er 3 maanden voor te nemen. Om mijn gezondheid verder op te krikken en te gaan ervaren waar ik tegenaan zou blijven lopen met deze stem.

Goed, de cyste is vanochtend operatief verwijderd. Nu ga ik het herstel in. De eerste uren van 6 dagen niet mogen praten, kuchen, hoesten, niezen en lachen met geluid zijn voorbij. Nog 5,5 dag te gaan. Of ik mag boeren weet ik niet. Fluiten kan wel.

Tot de volgende blog!

Esther